Assign modules on offcanvas module position to make them visible in the sidebar.

Main Menu

Sepcial Promotion

A A A

Οι άφθες αποτελούν πληγές στο εσωτερικό του στόματος, οι οποίες εμφανίζονται σε περιοχές του στοματικού βλεννογόνου με μη κερατινοποιημένο επιθήλιο, όπως η ουλοπαρειακή αύλακα, τα μάγουλα, η μαλθακή υπερώα (το πίσω μέρος του ουρανίσκου), η κάτω επιφάνεια της γλώσσας.

Οι πληγές αυτές είναι αβαθείς, έχουν στρογγυλό ή ωοειδές σχήμα και είναι εξαιρετικά επώδυνες. Ο πόνος γίνεται ιδιαίτερα έντονος όταν έρχονται σε επαφή με αλάτι, καρυκεύματα και όξινα τρόφιμα.

Οι άφθες είναι γνωστές από την αρχαιότητα. Παρότι η πρώτη αναφορά έγινε από τον Ιπποκράτη ακόμη και σήμερα παραμένει άγνωστη η αιτιολογία τους.

Εκείνο που γνωρίζουμε αρκετά καλά είναι οι εκλυτικοί παράγοντες της εμφάνισης των αφθών, οι οποίοι είναι πάρα πολλοί και περιλαμβάνουν :

  • Οικογενείς και γενετικούς παράγοντες (κάποια άτομα έχουν κληρονομική προδιάθεση να αναπτύσσουν άφθες).
  • Άγχος, τόσο σε φυσικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο
  • Τραυματισμούς μέσα στο στόμα (π.χ. οδοντιατρικές ενέσεις, εργώδεις διαδικασίες και χειρισμοί)
  • Ορμονικές αλλαγές (π.χ. όπως αυτές που συμβαίνουν στη διάρκεια της έμμηνης ρύσης)
  • Λοιμώξεις από ιούς ή βακτήρια
  • Αλλεργίες σε τρόφιμα και φάρμακα

Οι άφθες είναι καλοήθεις, αυτοιάσιμες βλάβες, δηλαδή θα επουλωθούν μόνες τους σε εύλογο χρονικό διάστημα. Όταν μιλάμε λοιπόν για «θεραπεία» των άφθων, ουσιαστικά στοχεύουμε αφενός στην επιτάχυνση επούλωσής τους και αφετέρου στη μείωση του πόνου που προκαλούν.

Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει σκευάσματα τοπικής δράσης σε μορφή στοματικού διαλύματος, spray, gel ή σκευάσματα συστηματικής δράσης χορηγούμενα από το στόμα, όπως είναι τα κορτικοστεροειδή, τα αντιφλεγμονώδη και τα αντιμικροβιακά. Θεαματικά αποτελέσματα μπορεί να έχει η εφαρμογή laser στην περιοχή.

Υπάρχουν και οι άφθες στη γλώσσα. Οι άφτρες ή άφθες της γλώσσας, όπως αποκαλούνται ιατρικώς, συνοδεύονται από πόνο ή κάψιμο. Η σωστή παθολογική εξέταση είναι σημαντική για την ορθή διάγνωση και θεραπεία.

Σε κάθε περίπτωση, η θεραπεία θα εξαρτηθεί από τη συχνότητα των υποτροπών και τον αριθμό των βλαβών.